Tracey Gold (odtwórczyni roli Nancy) sama cierpiała na anoreksję. Swoje przeżycia i doświadczenie pomogły jej uwiarygodnić filmową rolę.
W trakcie kręcenia filmu, Tracey wciąż była w trakcie powrotu do zdowia po chorobie.
Gold po latach otwarcie przyznała, że jej obsesja związana z unikaniem posiłków nie miała nic wspólnego z jedzeniem. Wszystko zaczęło się od nadmiernego stresu, niepokoju i braku poczucia bezpieczeństwa.
Aktorka chudła z dnia na dzień, co coraz bardziej przeszkadzało jej w pracy. Producenci jednego z sitcómów, w którym występowała zażądali aby wzięła urlop i poszukała pomocy.
Kobieta uczęszczała do doktora i na terapię, mimo tego wciąż drastycznie traciła na wadze.
Gold zaczęła maniakalnie wręcz liczyć kalorie każdego spożywczego produktu. Miała problemy ze snem i koncentracją. Wciąż odczuwała zimno i dreszcze, ubierała się w wiele warstw odzieży aby ukryć swoje wychudzone ciało. Panicznie bała się jedzenia wszelkich tłuszczów, czy masła, picia gorącej herbaty. Na kolację przeważnie jadła minimalne ilości suchego makaronu lub rozgotowanego kurczaka. W krytycznym momencie ważyła 83 funty (czyli ok. 38 kg przy wzroście 160cm). Podczas spędzania wakacji na Hawajach z rodziną i mężem, Tracy przytyła kilka kilogramów, lecz po powrocie do domu spanikowała i znów wróciła do wagi krytycznej.
Osiągneła stadium, gdzie wyglądała prawie jak skóra i kości. W pewnym momencie przeraziła się, że jest bliska śmierci i umrze jako sam szkielet. Strach dał jej dużą motywację do tego by zawalczyć o powrót do zdrowia. Gold powoli zaczęła przybierać na wadzę i brać antydepresanty. Stopniowa poprawa pomogła jej odzyskać pewność siebie i powrócić do spokojnego stanu emocjonalnego.