Mam mieszane uczucia. O ile historia mi się podobała, o tyle czegoś mi tam brakowało i myślę, że to z winy reżysera. Co chwilę się gubiłam. Nie czytałam książki (chociaż teraz jestem jej bardzo ciekawa), ale jestem pewna, że wiele rzeczy było tam przedstawionych źle:

1) Główny bohater- nie wiem, czy to przegapiłam, ale wydaje mi się, że nie podano na początku filmu jego wieku. Moim zdaniem wyglądał na 20 lat i nie rozumiałam, dlaczego ciągle wszyscy traktują go jak dziecko, dopiero na samym końcu dowiedziałam się że miał 12-14 lat. Dużo to wyjaśniło, ale byłam w szoku :P Powinni dać do tej roli kogoś wyglądającego młodziej.

2) Raz realistyczny, raz przerysowany- strasznie mi to mąciło w głowie. Bardzo podobało mi się np.uwypuklenie urojeń Freuda i pokazanie, jakby wyglądał świat, gdyby ludzie brali każde słowo Freuda na poważnie ;) Ale były takie sceny, (no nie wiem, choćby kilka scen z żoną doktora, zmywanie garnków) które jakby chciały wywrzeszczeć "Hej!To się dzieje naprawdę!" :P Tak jakby reżyser chciał na siłę wcisnąć jakiś przekaz do tej historii... Gdyby konsekwentnie trzymał się jednej konwencji chyba wyszłoby troszkę lepiej. Historia i tak miałaby ten przekaz. Czego by nie zrobić, to i tak byłby to komediodramat. Ale może się czepiam.
Nie żałuję, że go widziałam, ale jestem ciekawa książki, liczę, że jest lepsza.